Waarom het ANP niet geheel onafhankelijk is.
Het lezen waard

Brief van Dr. Edwin de Roy van Zuydewijn. Lees ook de column van Peter R. de Vries over van Zuydewijn.
Vergeet niet dat het beeld wat veel mensen van de Roy van Zuydewijn hebben, gevormd is door......inderdaad dat zelfde ANP.

Elk uur van elk etmaal – en dit al sinds de oprichting van het ANP op 11 december 1934 – hoort men bovenstaande zinsnede in de ether. Een aankondiging die vertrouwenwekend klinkt en voor de meeste Nederlanders (autochtoon en allochtoon gelijk) het begin is van een journaal waarvan men aanneemt dat de berichtgeving die hierop volgt accuraat is. Immers, het ANP draagt zorg voor "het in stand houden van een geheel onpartijdig en onafhankelijk bureau ter objectieve verstrekking van binnenlandse en buitenlandse nieuwsberichten aan de pers, radio en televisie en andere bedrijven'. Het ANP – tot aan 14 mei 2001 een stichting en daarna een 'besloten vennootschap met gewone structuur' – omvat een zevental dochterondernemingen naast ANP-AFX B.V. Deze besloten vennootschap op haar beurt stelt zich ten doel het 'verzamelen, vergaren, produceren, samenvoegen, verspreiden, ontwikkelen en het marketen van financiële en economische nieuwsvoorziening. Zoals het geval is met de meeste heilige Hollandse huisjes, schuilt ook achter dit ogenschijnlijke bonafide bolwerk een twijfelachtige zweem van politieke, zakelijke en persoonlijke belangen. Heel anders dus dan de bedrijfsomschrijving de argeloze Nederlander doet vermoeden. Het ANP en ANP-AFX zijn de aangevers voor de gehele Nederlandse media en doorgeefluik van regeringsstandpunten. Ook zijn zij herhaaldelijk verantwoordelijk voor het verhullen of weglaten van ongevallig nieuws voor diegene die in Nederland de politieke en financiële touwtjes stevig in handen hebben. Voor alle duidelijkheid: dat is de bevolking in de verste verte niet en al helemaal niet via haar vertegenwoordigers in de Tweede Kamer. Zolang er zaken niet in de openbaarheid komen die de antidemocratische machtsstructuren in ons land blootleggen, bestaan deze structuren voor het grote publiek simpelweg niet. Dit maakt het nagenoeg onmogelijk om van datzelfde publiek te verwachten dat het op enigerlei wijze in staat geacht kan worden te oordelen – via ‘democratisch’ te verlopen verkiezingen – over de handel en wandel van de machthebbers op basis van (des-)informatie die via de media tot haar komt. In deze speelt het ANP sinds de (fascistische) jaren ’30 een belangrijke rol bij het ‘dom’ houden van het Nederlandse volk.

Hoewel er honderden voorbeelden te noemen zijn waarbij het ANP haar verantwoordelijkheden en ‘mission statement’ opzettelijk aan haar laars lapt en er regelmatig geen sprake is van onafhankelijke nieuwsvoorziening, zal ik mij hier bepreken tot een klein aantal (schrijnende) voorbeelden: het ANP rept consequent over "de Hofstadgroep” terwijl het verzuimd te melden, om ongemakkelijke vragen aan de regering te voorkomen, dat "leden” van deze vermeende "terroristische organisatie” in een AIVD-huis woonden en dat er geen sprake van een "terroristische organisatie” a la de ETA, de IRA of de Sendero Luminoso is. De schrik moest er goed in geramd worden bij de Nederlandse bevolking om maatschappelijke steun voor de Amerikaanse oorlog met, en de bezetting van, Irak te garanderen. ANP terminologie ("de bedreiging van onze democratie”) werd ook ingezet om de Tweede Kamer haar zegen te geven Nederlandse troepen naar Afghanistan te sturen. Dat Justitie "in de strijd tegen terrorisme” zwijgend vergaande bevoegdheden heeft verkregen – waarvan vele direct indruisen tegen onze privacywetgeving en de meest elementaire, democratisch gegarandeerde, mensenrechten – lijkt welhaast iedereen in onze ‘democratie’ te zijn vergeten.

Ook waar het financiële berichtgeving betreft weet het ANP zaken buiten het nieuws te houden. Vooral als betrokkenen de werkelijke machtshebbers van ons land zijn. Toen de Koninklijke Shell de boeken had gefingeerd en helemaal niet bleek te beschikken over genoemde voorraden olie en aardgas werd bij monde van Gerrit Zalm – eerder bekend vanwege zijn grote aandeel in het verduisteren, openen, wijzigen en doorsturen naar derden van mijn persoonlijke en zakelijke belastingdocumenten – het volgende bedacht en uitgevoerd. De Nederlandse regering verkocht haar (uw!) aandeel in de Gasunie aan Shell voor 3.2 miljard dollar. Hiermee werden de voorraad tekorten in één klap fors teruggedrongen. Dit geschiedde geheel buiten het gezichtsveld van het parlement en de media. Via een mij bekende redacteur van het Amerikaanse CNN werd ik geattendeerd op deze opmerkelijke ‘deal’ en haasten mij de Nederlandse berichtgeving hieromtrent nauwlettend in de gaten te houden. Een dergelijke ‘deal’ heeft namelijk niet alleen enorme nieuwswaarde vanwege de identiteit van de grootaandeelhouders van Shell, i.e. de familie die zich Van Oranje noemt en goed is voor 12% van de ‘Koninklijke’, maar is ook van groot belang voor de beurswaarde van Shell. Buitendien bevestigde bovengenoemde ‘deal’ de directe financiële en persoonlijke connecties tussen de Nederlandse regering (inclusief Beatrix) en multinationale ondernemingen zoals – maar zeker niet uitsluitend – Shell.

Helaas was het nieuwsbericht slechts een half uur op CNN te zien waarna – aldus de redacteur van CNN – het "van hoger hand” was ingetrokken. In Nederland droeg het ANP verder zorg voor het niet verspreiden van dit opmerkelijke nieuwsfeit. En met succes: geen enkele media-entiteit heeft er in Nederland ook maar één woord aan besteed. Het was simpelweg nooit gebeurd. Zes maanden later berichte Zalm triomfantelijk een "meevaller” van drie miljard euro. Deze was volgens het ANP aan alles te danken (lees: het ‘doortastende’ beleid van kabinet Balkenende), behalve aan de werkelijke toedracht. In het kader van Balkenendes oproep aan de vaderlandse media eens op te houden met het brengen van slecht nieuws, en meer aandacht te besteden aan "positief nieuws”, was de financiële "meevaller” een perstechnische buitenkans van jewelste. Geen haan die kraaide naar de onzinnige uitleg van Zalm waar die drie miljard euro precies vandaan kwamen.

De nieuwsverspreider ANP dient ook nog een ander doel: het aan de schandpaal nagelen van diegene die de leugens die ons regeren trachten te openbaren. Uiteraard in nauwe samenwerking met de regering. Hierbij is de rol van het ANP voor zowel binnenlandse als buitenlandse consumptie bedoeld. Immers, het ANP wordt, net als hier te landen, in het buitenland gezien als de betrouwbaarste bron van Nederlands nieuws. Een officieel bericht van deze nieuwsdienst dat bij buitenlandse persdiensten terecht komt wordt klakkeloos overgenomen en onmiddellijk voorzien van een ‘waarheidscertificaat’. Mijn persoonlijke ervaringen in deze zijn legio. Zo hebben, buiten uw gezichtsveld, vele Europese en Amerikaanse kranten en tijdschriften pertinente leugens over mij en mijn vrouw – aangereikt door het ANP – gedwee overgenomen. Recentelijk melden het ANP nog (ogenblikkelijk gevolgd door het NOS TV-Journaal en de Wereldomroep) dat er tegen mij een "opsporing- en aanhoudingsbevel uitgevaardigd was”. De criminalisering van mijn persoon die uit deze volstrekte onzin voortvloeide heeft inmiddels ook in het buitenland wortel geschoten. Slechts trouwe Propria Cures lezers kennen de ware toedracht van het ‘verzoek’ van de regionale recherche aan mij.

Eerder had het ANP al de demonisering van Pim Fortuyn in de buitenlandse media voor zijn rekening genomen. Een prachtig voorbeeld van een ‘samenwerkingsdriehoekje’ tussen regering, ANP en NRC Handelsblad waarbij de aanstaande premier van Nederland neergezet werd als een fascistische demagoog die Nederland liever kwijt dan rijk was. Deze ‘managé à trois ’ heeft er in dezelfde periode – met succes – ook zorg voor gedragen dat de sadomasochistische uitspattingen van de toenmalige lijsttrekker van de PvdA, Ad Melkert, volstrekt buiten de binnen- en buitenlandse media zijn gebleven, terwijl er nota bene foto’s van zijn gemaakt. Om zeker te zijn dat een en ander onder de hoed van Majesteit bleef werd Melkert subiet door de Nederlandse regering bij de Wereldbank in Washington weggezet. Opgeruimd staat netjes, zeggen ze dan in Den Haag. Het mag duidelijk zijn dat dit ook – zij het in een geheel andere dimensie – voor Fortuyn gold.
Kennis is macht. Het controleren en manipuleren van informatiestromen is één van de belangrijkste voorwaarden voor het behoudt van macht. Een wetenschap die ze in het ‘Torentje’ en op Huis Ten Bosch maar al te goed begrijpen. Wij dienen ons echter af te vragen hoe het mogelijk is dat ‘ons’ nationale persbureau haar maatschappelijke verantwoordelijkheden al sinds de jaren ’30 verzaakt en in plaats van het aan de kaak stellen van malafide (overheids-) praktijken ingezet wordt voor politieke, zakelijke en persoonlijke doeleinden van de machthebbers in Nederland.

De huidige eigenaar van een meerderheidsbelang (60%) in het ANP is de investeringsmaatschappij NPM Capital. Hieronder handelen een veertigtal bedrijven. Deze maatschappij is volledig eigendom van de Steenkolen Handelsvereniging (SHV) Holding, een machtig industrieel conglomeraat van de familie Fentener van Vlissingen. Deze holding stond tot voor kort onder leiding van President-Commissaris Paul Fentener van Vlissingen, kleinzoon van nazi collaborateur en profiteur Frederik Hendrik Fentener van Vlissingen, die net als grootvader innige banden met Bernhard Pantchoulidzew, a.s.k.a. Bernhard zur Lippe Biesterfeld, en de familie Van Oranje onderhield. De banden van F.H. Fentener met nazi kopstukken en nazistisch georiënteerde bedrijven en instellingen dateren echter van ver voor de Tweede Wereldoorlog.

Toen Adolf Hitler in 1926 zijn NSDAP al flink op de kaart had gezet – de eerste donaties voor Hitler en zijn partij kwamen uit Nederland, in het bijzonder uit de kas van de voorlopers van de huidige ABN-AMRO – werd Frederik Hendrik Fentener benaderd door Gustav Krupp von Bohlen und Hallbach om als ‘front’ voor de Duitse wapenindustrie in Nederland te dienen, via de Hollandse Industrie En Handelsmaatschappij (later omgedoopt in Siderius). Fentener was sinds 1911 directeur van de SHV en onderhield als zodanig innige contacten met Duitse industriëlen en industrieën. Hij bekleden talloze functies en commissariaten, waaronder het voorzitterschap van de Internationale Kamer van Koophandel, de ICC. Als medeoprichter van de AKU, een voorloper en later onderdeel (tot 1998) van het huidige AKZO Nobel was Fentener kind aan huis bij de Vereinigte Glanzstoff Fabriken (VGF) dat intense banden met de nazi-top onderhield. Notoire nazi’s als Hermann Abs (Deutsche Bank, Berlijn) en Kurt von Schröder (Steinbank, Keulen) maakten zelfs deel uit van het management van AKU. Persoonlijk was Fentener verbonden met de Duitse industriële familie Henkell, via zijn dochter Line die getrouwd was met Stephan Henkell. Een nazistisch geslacht dat van origine champagne produceert. Stephan Henkell was op zijn beurt weer de zwager van Hitler’s trouwe gezant Joachim von Ribbentrop. Von Ribbentrop, een geadopteerde wees, was namelijk getrouwd met Henkells zuster, Anneliese. Bovendien heeft Fentener zichzelf, net als Bernhard dat twee jaar later deed, in 1940 als ‘Stadhouder der Nederlanden’ aan de nazi-top ‘aangeboden’.

Fentener onderhield ook nauwe banden met IG Farben. Deze deden hem in 1934 in Berlijn in contact komen met Bernhard. Sinds die tijd zijn beiden hecht bevriend geraakt en heeft Fentener vlak na de oorlog, in zijn hoedanigheid als KLM-commissaris, medecommissaris Bernhard geassisteerd de vlucht van tientallen nazi oorlogsmisdadigers naar Argentinië, via Schiphol en Frankfurt, te arrangeren. De levenslange band tussen de Fenteners en de Oranjes die dus voor, tijdens en vlak na de oorlog is gesmeed, kwam recentelijk nog tot uiting kwam toen Paul Fentener o.a. ‘Prinses’ Mabel (in de onderwereld beter bekent als "de marmot” en één van de vele ‘handjes’ van meesteroplichter Georges Sorros) , Laurens-Jan Brinkhorst (Beatrix’s lover), Neelie Kroes (directe baas van mijn zwager Jaime de Bourbon Parme te Brussel) en Victor Halberstadt (Oranje-knecht en trouw lid van de duistere Bilderberg Conferentie, begeleiden in het Zwitserse Davos bij een vergadering van het World Economic Forum.

Na de oorlog heeft de Nederlandse regering er alles aan gedaan de ontmaskering van Frederik Hendrik Fentener in de binnen- en buitenlandse media te voorkomen en hem uit de (Amerikaanse) gevangenis te houden vanwege zijn samenzwering met nazi Duitsland. Met succes. Op zijn beurt heeft deze Fentener de zoon van Meindert Rost van Tonningen, Grimbert, in 1946 in huis genomen. Fentener, aldus de 'Zwarte Weduwe' Florry Rost van Tonningen, deed dit niet alleen uit dank voor het feit dat hij door Meindert Rost uit de klauwen van Höhere SS- und Polizeiführer in die Niederlande Hanns Albin Rauter was gered. De ‘kaltstellung’ van Grimbert dienden ervoor te zorgen dat de kennis die hij over zijn vader, Bernhard, Pieter Menten en vele andere had, uit de media bleef. Grimbert Rost van Tonningen is recentelijk intensief betrokken geweest bij de overname van PCM (o.a. De Volkskrant, Trouw, NRC Handelsblad) door APAX-UK.

Ongetwijfeld liggen economische rendementen in eerste instantie ten grondslag aan de overname in 2003 van het ANP door de familie Fentener van Vlissingen. Het zou onzinnig zijn te denken dat dergelijke industriëlen in een onrendabel bedrijf of een failliete boedel zouden investeren. Het zou rechtevenredig onzinnig zijn te denken dat de enorme hoeveelheid macht die de Fenteners op dergelijke wijze naar zich toe hebben getrokken niet een veel belangrijker motief voor de overname van het ANP is geweest dan het ‘economisch rendement’. Immers, zoals ik al heb opgemerkt: wie de media controleert, controleert de "waarheid’’, of liever, begeeft zich in de riante positie feitelijkheden te manipuleren, te saboteren of zelfs aperte leugens voor waarheden te verslijten. Het is een hoogst kwalijke zaak en een onwenselijke situatie dat ‘ons’ ANP verre van de gepropageerde "onpartijdigheid en onafhankelijkheid” opereert. Dat de familie Fentener niet direct op de redactie van het ANP werkt zegt natuurlijk niets over de grote mate van invloed die zij, ter bescherming van de Nederlandse regering (voor de in het verleden door ‘staatswegen bewezen diensten’), persoonlijke vrienden (o.a. de familie Oranje) en haar eigen belangen, uitoefenen op de nieuwsverspreiding 'verzorgd door het ANP'.

E.K.W. de Roy van Zuydewijn

bron: partijvoordejongeren (niet meer online)